Głupota PiS'iarowych polityczków sięgnęła moralnego dna. Posłowie Kozak z Gdyni i Jaworski z Gdańska zaprotestowali bowiem przeciwko tablicy upamiętniającej ofiary zatopionych w 1945 roku statków transportowych Gustloff, Goya i Steuben na wodach Zatoki Gdańskiej i Morzu Bałtyckim w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Piotra Rybaka przy ul. Portowej 2 w Gdyni.
Katoliccy z nazwy (chyba tylko) przedstawiciele części (mniejszościowej na szczęście) narodu pokazali jacy są cyniczni i achrześcijańscy. Protestując bowiem przeciwko pamiątkowej tablicy pokazali zero elementarnego współczucia dla ludzkich cierpień ofiar eksodusu frontowego. Moim zdaniem zaprzeczyli w ten sposób swoim sztandarowym hasłom moralnym. Na dodatek przytaczając historię przymusowych wysiedleń gdynian w 1939 r. najprawdopodobniej przez, tych którzy uciekali na Gustloffie, Goy'i i Steubenie, wykazali się cynicznym rewanżyzmem i żądzą historycznej sprawiedliwości. To przystoi chrześcijaninowi, czy raczej "miłowanie swoich nieprzyjaciół"?
Nie usprawiedliwiam występków Niemców, którzy w 1939 roku okrutnie obeszli się z mieszkańcami nie tylko Pomorza. Nie zgadzam się również na ich jakiekolwiek żądania rekompensat majątków pozostawionych w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie (niem. Reichsgau Danzig-Westpreußen). Jednak w obliczu cierpienia ok. 20 tys. ludzi na tonącym statku rodzi się w mnie naturalne, ludzkie współczucie, a oglądając np. "Gustloffa - rejs ku śmierci" nie myślę sobie - dobrze im tak!, należało się za cierpienia innych! (ciekawe, co myślą protestujący posłowie i ich klakierzy). Cierpienie nie ma narodowości, munduru, wyznania, poglądów...
Jak słusznie przypomniano w serwisie Trójmiasto.pl tradycja wspominania marynarzy i pasażerów statków, którym - bez względu na okoliczności - morze odebrało życie, istnieje w miastach portowych od dawna. Prostą tablicą można przypominać o tragedii, pamiętać i działać tak, by nie doszło do kolejnych... Kościół Ludzi Morza w Gdyni jest dla niej najodpowiedniejszym miejscem.
Katoliccy z nazwy (chyba tylko) przedstawiciele części (mniejszościowej na szczęście) narodu pokazali jacy są cyniczni i achrześcijańscy. Protestując bowiem przeciwko pamiątkowej tablicy pokazali zero elementarnego współczucia dla ludzkich cierpień ofiar eksodusu frontowego. Moim zdaniem zaprzeczyli w ten sposób swoim sztandarowym hasłom moralnym. Na dodatek przytaczając historię przymusowych wysiedleń gdynian w 1939 r. najprawdopodobniej przez, tych którzy uciekali na Gustloffie, Goy'i i Steubenie, wykazali się cynicznym rewanżyzmem i żądzą historycznej sprawiedliwości. To przystoi chrześcijaninowi, czy raczej "miłowanie swoich nieprzyjaciół"?
Nie usprawiedliwiam występków Niemców, którzy w 1939 roku okrutnie obeszli się z mieszkańcami nie tylko Pomorza. Nie zgadzam się również na ich jakiekolwiek żądania rekompensat majątków pozostawionych w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie (niem. Reichsgau Danzig-Westpreußen). Jednak w obliczu cierpienia ok. 20 tys. ludzi na tonącym statku rodzi się w mnie naturalne, ludzkie współczucie, a oglądając np. "Gustloffa - rejs ku śmierci" nie myślę sobie - dobrze im tak!, należało się za cierpienia innych! (ciekawe, co myślą protestujący posłowie i ich klakierzy). Cierpienie nie ma narodowości, munduru, wyznania, poglądów...
Jak słusznie przypomniano w serwisie Trójmiasto.pl tradycja wspominania marynarzy i pasażerów statków, którym - bez względu na okoliczności - morze odebrało życie, istnieje w miastach portowych od dawna. Prostą tablicą można przypominać o tragedii, pamiętać i działać tak, by nie doszło do kolejnych... Kościół Ludzi Morza w Gdyni jest dla niej najodpowiedniejszym miejscem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dzięki za komentarz. Zatwierdzę za kilka chwil